Από μικρός ονειρευόμουνα κόσμους όμορφα πλασμένους, αργότερα
έμαθα ότι δεν υπάρχουν μαγικά ραβδάκια και ότι όλα αυτά μόνο στο παράδεισο υπάρχουν. Όταν μεγάλωσα κατάλαβα ότι αυτά μόνο με “θαύματα” γίνονται, οπότε τα
όνειρα σιγά σιγά άρχιζαν να ξεθωριάζουν μέχρι που χάθηκαν κάπου στην
καθημερινότητα μου. Όμως κάποια στιγμή, σε μια δύσκολη κατάσταση της ζωής μου, βρέθηκε
ένας άνθρωπος από το πουθενά, μου έδωσε το χέρι του και με βοήθησε, και ξαφνικά
ένοιωσα τόσο όμορφα, όπως τότε που ήμουν παιδί, ανέμελο και ονειρευόμουνα, ότι
ο κόσμος μπορεί να γίνει πολύ όμορφος. Είπα λοιπόν από μέσα μου, για στάσου
ρε συ, κάτι γίνεται εδώ πέρα, για κάτσε να το κάνω και εγώ αυτό, προσφέροντας
όμως αυτή την φόρα εγώ σε κάποιον άνθρωπο και τότε ένοιωσα το άγγιγμα, τότε
είδα ένα φως στα μάτια ενός ανθρώπου που βοήθησα, ένα φως που φώτιζε ξάνα τα
παιδικά μου όνειρα, τότε απλά ΕΓΙΝΑ ΤΟ
ΘΑΥΜΑ……….και έτσι αποφάσισα να ακολουθήσω, όχι το όνειρο μου, αλλά το θαύμα μου.
Be the Miracle
